21 Aralık 2010 Salı

Depresyonumun başında mıyım,yoksa ortasında mıyım bilmiyorum. kahrolası bir muamma, ama emin olduğum bir şey varsa oda depresyonumun sonunda değilim.
Acı...
Son yıllarda hissettiğim en yoğun duygu...
Aslında son zamanlarda başka bir şey hissedebildim mi emin değilim.
Peki ben nasıl bu hale geldim?
Bir insan nasıl hep mutsuz olabilir ki?
Ne de çok soru sordum.
Zaten cevaplara geçebilmiş olsaydım, belkide bu kadar mutsuz olmazdım.
Hayat karanlıklar icinden ansızın gelir ve sizi bulur.
Yanınızda güvenebileceginiz biri var mı? Sendeleyip düstügünüzde sizi koruyup kollayacak ve tam o anda size korkularınızla tek basına yüzlesme gücü verecek birisi..



İnsanlar attığı her adımda yükselirler.
Bazen sizi şaşırtırlar, bazende yetersiz kalırlar.
Hayat bazen komiktir.
Sizi zorlayabilir, eğer yakından bakarsanız; bazen bir çocuğun kelimelerinde, bazen bir şarkının sözlerinde, bazende sevdiğiniz birinin gözlerinde umudu bulabilirsiniz.
Ve şanslıysanız, demek istiyorum ki dünyadaki en şanslı insansanız, sevdiğiniz kişide sizi sevmeye karar verir

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder